Η 
σας παρουσιάζει την ιστορία της πίτσας όπως δεν την έχετε ακούσει ποτέ...!

Πολλοί από εσάς θα μείνουν έκπληκτοι διαβάζοντας την ιστορία αυτή αφού ο μύθος που θέλει την πίτσα να είναι ιταλικής επινόησης και κατασκευής καταρρέει. Μπορεί οι Ιταλοί να κατέστησαν ανά το παγκόσμιο την πίτσα διάσημη, οπωσδήποτε όμως δεν είναι αυτοί που την εφεύραν. Η ιδέα αυτή χρεώνεται στους Έλληνες. Πρό της καθόδου των Ελλήνων στη νότιο Ιταλία το πιο συγγενικό έδεσμα με την πίτσα ήταν ένα κακότεχνο ψωμί το οποίο ψηνόταν κάτω από πέτρες της φωτιάς και το οποίο αποτελούσε μέρος της διατροφής ενός λαού, των Ετρούσκων, που κατοικούσαν στη βόρεια Ιταλία. Το ψωμί αυτό αφού ψηνόταν αρτινόταν με μιά ποικιλία διαφόρων γεμίσεων και αφού το "βουτούσαν" σε σάλτσα ή άλλα ζουμιά, το τρώγανε σαν ορεκτικό και όχι σαν γεύμα.

Όταν οι Έλληνες αποίκισαν τη νότιο Ιταλία (730π.Χ. - 130π.Χ.) μετέφεραν μαζί με τον ελληνικό πολιτισμό και τις μαγειρικές τους δεξιοτεχνίες. Όπως είναι γνωστό οι Έλληνες της εποχής ήταν οι καλύτεροι γνωστοί ψωμάδες. Την τέχνη τους αυτή την είχαν μάθει από τους πρώτους και καλύτερους ψωμάδες, τους Αιγύπτιους, τόσο καλά που στο τέλος ξεπέρασαν κατά πολύ ακόμη και τους δασκάλους τους. Οι μεθόδοι τους στην ανάμειξη διαφόρων αλεύρων και η τεχνική τους στο ψήσιμο που σημειωτέον περιλάμβανε τη χρήση φούρνων και ειδικών καλουπιών για ψήσιμο ψωμιών, ήταν οι πιό προηγμένες στην αρχαιότητα. Με το ψωμί σαν βάση οι Έλληνες πρώτοι καθιέρωσαν την ιδέα της πίτσας σαν γεύμα και όχι σαν ορεκτικό. Αυτοί έψησαν πρώτοι ταυτόχρονα το ψωμί (βάση) με μία ποικιλία από νοστιμιές (μεζέδες) σε επίπεδα στρογγυλά ψωμιά "Πλακούντες". Στα αρχαία Ελληνικά η λέξη "μεζέ" σημαίνει οτιδήποτε σκορπισμένο ή ψημένο πάνω στο ψωμί όπως π.χ. έλαια, κρεμμύδια, σκόρδο, ελιές, λαχανικά και τυρί. Στα στρογγυλά αυτά ψωμιά το χείλος τους αφηνόταν να ξεροψηθεί ώστε να μπορεί να χρησιμοποιείται σαν λαβή, όπως χρησιμοποιείται και σήμερα στη δική μας πίτσα.

Ο Πλάτωνας στο έργο του "Πολιτεία" δίδει με γλαφυρότητα την περιγραφή της αρχαίας ελληνικής πίτσας. Αναφέρει συγκεκριμένα:  "... [οι Έλληνες] θα τρέφονται φτιάχνοντας κριθαρόπιτες και ψωμί από σταρένιο αλεύρι, που θα τα ζυμώνουν και θα τα ψήνουν, και βάζοντας ζύμη ή ψωμιά πάνω σε κάποια καλαμόφυλλα ή πάνω σε καθαρά φύλλα...". Συνεχίζοντας πρόσθεσε:   "..... Αλάτι και φυσικά ελιές και τυρί, βολβούς και λάχανα.... θα μαγειρεύουν".