Έλληνες, οι πρώτοι που έφτιαξαν πίτσα!

Μπορεί οι Ιταλοί να έφτιαξαν την πίτσα στη σύγχρονη της µορφή, οπωσδήποτε όµως δεν είναι αυτοί που την εφεύραν. Η ιδέα αυτή χρεώνεται στους Έλληνες.

Όταν οι Έλληνες αποίκισαν τη νότιο Ιταλία (730π.Χ. – 130π.Χ.) µετέφεραν µαζί µε τον ελληνικό πολιτισµό και τις µαγειρικές τους δεξιοτεχνίες. Όπως είναι γνωστό οι Έλληνες της εποχής ήταν οι καλύτεροι γνωστοί ψωµάδες. Την τέχνη τους αυτή την είχαν µάθει από τους πρώτους και καλύτερους ψωµάδες, τους Αιγύπτιους, τόσο καλά που στο τέλος ξεπέρασαν κατά πολύ ακόµη και τους δασκάλους τους. Οι µεθόδοι τους στην ανάµειξη διαφόρων αλεύρων και η τεχνική τους στο ψήσιµο που σηµειωτέον περιλάµβανε τη χρήση φούρνων και ειδικών καλουπιών για ψήσιµο ψωµιών, ήταν οι πιό προηγµένες στην αρχαιότητα. Με το ψωµί σαν βάση οι Έλληνες πρώτοι καθιέρωσαν την ιδέα της πίτσας σαν γεύµα και όχι σαν ορεκτικό. Αυτοί έψησαν πρώτοι ταυτόχρονα το ψωµί (βάση) µε µία ποικιλία από νοστιµιές (µεζέδες) σε επίπεδα στρογγυλά ψωµιά “Πλακούντες”. Στα αρχαία Ελληνικά η λέξη “µεζέ” σηµαίνει οτιδήποτε σκορπισµένο ή ψηµένο πάνω στο ψωµί όπως π.χ. έλαια, κρεµµύδια, σκόρδο, ελιές, λαχανικά και τυρί. Στα στρογγυλά αυτά ψωµιά το χείλος τους αφηνόταν να ξεροψηθεί ώστε να µπορεί να χρησιµοποιείται σαν λαβή, όπως χρησιµοποιείται και σήµερα στη δική µας πίτσα.

Είναι γεγονός όµως ότι η πίτσα όπως την γνωρίζουµε σήµερα έρχετε από την Ιταλία. Εκεί προέκυψε η σύγχρονη πίτσα, αλλά η δηµιουργία της µπορεί να οφείλεται περισσότερο στην ανάγκη.

Οι διατροφικές συνήθειες των φτωχών

Η Ιταλική Νάπολη ξεκίνησε τη ζωή της ως ελληνικός οικισµός γύρω στο 600 π.Χ., αλλά µέχρι τον 18ο και 19ο αιώνα µ.Χ. είχε γίνει ανεξάρτητο βασίλειο και µια ακµάζουσα πόλη από µόνη της. Ήταν επίσης διαβόητη για το υψηλό ποσοστό φτωχών εργατών.

Η πίτσα εφευρέθηκε περίπου αυτή την εποχή, περισσότερο από ανάγκη αφού οι φτωχοί εργαζόµενοι Ναπολιτάνοι χρειάζονταν ένα φθηνό γεύµα που θα µπορούσε να καταναλωθεί γρήγορα.

Η πίτσα εξυπηρετούσε καλά αυτόν τον σκοπό, και οι φτωχοί Ναπολιτάνοι απολάµβαναν το ψωµί τους µε ντοµάτες, τυρί, αντζούγιες, λάδι και σκόρδο, ενώ εκείνοι που ανήκαν σε ανώτερη κοινωνική τάξη κοιτούσαν µε σκεπτικισμό διατροφικές συνήθειες των φτωχών

Raffaele Esposito, ο άνθρωπος που έκανε γνωστή την πίτσα.

Το 1889, ο Ιταλός βασιλιάς Ουµπέρτο Ι και η βασίλισσα Μαργαρίτα της Σαβοΐας επισκέφθηκαν τη Νάπολη και η βασίλισσα εξέφρασε την επιθυµία να απολαύσει το καλύτερο φαγητό που είχε να προσφέρει η Νάπολη. Ο βασιλικός τους σεφ αλώνισε ολόκληρη την Νάπολη µέχρι που δοκίµασε το φαγητό του Raffaele Esposito, ιδιοκτήτη της Pizzeria Brandi, και ενθουσιάστηκε. Τότε πρότεινε στον Εsposito να παρουσιάσει το µέχρι τότε άγνωστο φαγητό του στη βασίλισσα.

Ο Esposito παρουσίασε στη βασίλισσα τρεις πίτσες: Μια πίτσα µε µαρινάρα από σκόρδο, µια πίτσα µε αντζούγιες και µια πίτσα τριών συστατικών, ντοµάτες,µοτσαρέλα και βασιλικό. Η βασίλισσα λάτρεψε τόσο πολύ την τρίτη πίτσα, που ο Esposito της έδωσε το όνοµά της: Pizza Margherita.

Έτσι η φήµη του Esposito έφτασε στα ύψη µετά τη βασιλική επίσκεψη, και έγινε η αφορµή να γίνει το αγαπηµένο φαγητό πλούσιων και φτωχών όχι µόνο στην Ιταλία αλλά και παγκοσµίως.